Kendimi Anlatmam Gerekirse...

Kendimi övmeyi sevmiyorum. Arada yazıyorum işte... Yazdıklarımda çoğunlukla çevremdekilere karşı sevgi, nefret ve özlemimi anlatıyorum. Yazmayı seviyorum, fakat öyle yazar olmak gibi bir amacım yok. Şuan ki hayalim liseyi bitirip Moleküler Biyoloji ve Genetik bölümünde okumak ve Paris'e gitmek.

Açık konuşmak gerekirse şıpsevdiyim. Ama sevdiğim o kadar kişinin arasında hayatımı değiştiren sadece iki kişi var. Biri Şans Meleğim diğeri de En Büyük Pişmanlığım. İlerde belki bahsederim onlardan. Şimdilik adlarını bilseniz yeter.

Egosu tavan yapmış kişilerden nefret ediyorum. Sanki dünya onların etrafında dönüyormuş gibi dolanmalarından da bıktım. Benden uzak Allah'a yakın olsunlar. Dışardan burnu havada biri gibi gözüksemde öyle değilim aslında. Eğlenceli biriyim, espri yapmayı severim. Ayrıca çok gülerim ben. Herşeye gülerim. Hatta bazen komik olmasa bile gülüyorum. N'pıyım ben böyleyim işte. Mutsuzken bile güldürebilirim insanları. Şuana kadar hiç depresyona girmedim şükürler olsun. Üzülsem de çoğu zaman belli etmem kimseye. Söylesem sanki bana acıyacaklarmış gibi gelir. Zaten söylesem de onların tesellisiyle hiçbir şeyin değişmediğini bilirim.

Aşk hayatımı anlatsam anlatılacak birşey yok, benimkisi sadece platonikten ibaret. 9 aydır kimseyle çıkmadım. Züğürt tesellim değil de böyle yalnız olmak iyi ya. Kafam rahat. Karışan eden yok. Arada böyle geliyorlar bana 'niye benim sevgilim yok ya' diye ama sonra geçiyor zaten.

Sporla aram yok fazla. Yüzmeyi ve voleybol oynamayı severim. Badmintonu da arada okulda oynuyorum. Kitap okumayı ve çoğu filmlerde sevgilileri görünce 'ben niye biriyle böyle değilim' diye ağlasam da romantik filmleri seviyorum.

Yakın arkadaşlarım ve annem sevmez bu huyumu ama uyumayı çok severim ben. Çoğunlukla geceleri uyumam gün boyu da uyurum. Ha bir de limonlu gazoza bayılırım.

Hoş Gamzeli Adam'a; Sevgilerimle

Bir rüya gibiydin ama asla uyanamadım. Uykuyu severim ve seni de. O gün ne güzeldi. Yanıma süzülüp oturman, ikimizin ne yapacağımızı bilmez hal tavırlarımız. Benimle ilk konuşman, beni takman... Güzeldi. Herkes senden hoşlanabilirdi, sempatiktin fakat bana bir başkaydın. Arkadaşcıldın, her ortama çabucak adapte olabiliyordun. Sosyaldin, beni kıskandıracak kadar. Kızlarla aran iyiydi falan. Ama yok aşkta gözün yoktu senin. Yani bana göre. Benim gözümde adam gibi adamdın. Senin için arkadaşların, basketbol ve dersler vardı. Senin okulun bitecek, gidecektin güzel bir üniversiteye. Tahminen İstanbul'da olacaktı. Bense çok çalışıp senin okuduğun üniversiteye gelecektim. Hani eğer o kişi senin kaderinse karşına bir daha çıkar ya , bizimki de o misal olacaktı işte. Ama sen o kafamda oturttuğum yere sığamadın, taştın. Ki bence ' ilk sınavım zaten kötü geçti, bu netlerden bi bok olmaz, bari okulun sonlarını gönlüme göre yaşıyım, şu kızla çıkıyım biraz' kafasıyla yaptın herşeyi. Aferin çok iyi oldu. Neyse ya aman banane ki zaten değil mi ? Senin neyinim ben ? Sadece arada sırada merhabalaştığın bir kızım. Sadece bu kadarcık. Umrunda değilim. Ve ben seni bu konuda yargılamayacağım çünkü ben kendime söz verdim. Zaten unuturum ki yani. Geçer gider diğerleri gibi. Neyse ya umarım son kalp ağrım olursun.

Geçti Gitti...

Ben bunu geçen sene yazmıştım sanırım paylaşayım dedim.

Sormuştum sana o akşam demi. 'Emin misin ?' demiştim. Pişkin pişkin evet demiştin hani. Hatırladın mı? İstediğim cevabı o zaman vermeni isterdim. Günümü mahvetmeden.. Beni aslında hiç sevmedin demi ? Şimdi de sevmiyorsun aslında. Şu geçen süre içinde kimseyi bulamadın. Şimdi de gelip bana seni seviyorum diyosun. Sence inanacak gibi mi duruyorum ordan. Aslında bu yazdıklarıma bile değmezsin. Sana sadece teşekkür ediyorum. Dalga geçeceksin şimdi ne diyo bu diye. Zaten anlamanı beklemiyorum. Ne diyorum biliyor musun ?  En azından kimin adam olup olmadığını öğrettin bana yaşattıklarınla.. Hala beni seviyo bu kız, o aşk sözlerini beni sevdiğinden yazıyor diye kendini avutursun ancak. İlk başlarda sevmiyordum seni hemde hiç. Hatta arkadaşıma da aman söyle işte, ne diyecek merak ediyorum demiştim. Sadece benden hoşlandığını anlamıştım. Arkadaşlarıma bile hoş çocuk demiştim. O zamanlar başkasını seviyordum. Onu bana unutturmuştun. Onu.. Aylarca asılı kaldığım kişiyi.. Aslında hiçbiri sen olmadın biliyor musun ?  O yalanların bile güzeldi. Ben hiç bitmesini istemiyordum. Ama sen bitirdin işte. Hani bitirdin de başın göğe mi erdi ? O bu değilde benim yüzüme nasıl baktın bile bile ? Her defasında bana o acıyı nasıl yaşattın ?  Ama ayrılacağımızı bana değil arkadaşıma söyleyen bir kişiden başka ne bekleyebilirdim ki.. Ben kendime inanamıyorum hala nasıl sakindim ertesi sabah.. Sinirden beni nasıl güldürmüştün o sabah. Herkese ben iyiyim diyordum. Ben iyiyim her defasında kandırılmaktan kurtuldum. Sana ne aşk ne nefret hiçbir şey hissetmiyorum artık.

Uyumak En İyisi Sanırım

Ben bugünleri bir yandan özlemle, yeni umutlarla beklemiştim. Bir yandan da hüzünle... Sınavlar bitecek, okullar kapanacaktı. Ne güzel istediğin saatte yat, kalk karışan yok, sabah uyanma, ders çalışma zorunluluğun yok. Fakat okullar kapanacağı için onu göremeyecektim hemde en yakın arkadaşım tayin dolayısıyla başka şehire gidecekti. Neyse ben hüzünle özlem arasında gidip gelirken tatil oluverdi. Ben boşlukta kaldım resmen. Sıkıntıdan patlıyorum. Zaten mesaj atanım da yoktu. Hepten sap gibi kaldım. Sıkıntıdan hergün ders çalışıyorum arkadaş ya! Yapacak bir şey bulamıyorum. Ya arkadaşlarla buluşuyum desem ne yapsak ne etsek kesin bir sorun çıkıyor. Geçen gün ayda yılda bir ayarladık gün buluştuk. Bu seferde sevgilisiyle gördüm onu. Hayır anlamıyorum müstehak mı da bana görüyorum ikisini. Ha bu arada da her gece rüyamda görüyorum. Neyseki bu yani tesellim. Geçmez bu günler en iyisi uyumak en iyisi..