Aşk öyle bir şeydir ki gün gelir en neşeli insanı bile salya sümük ağlatır. Evet biraz kaba olacak ama aynen böyle. Ben de şuan ağlıyorum. Ne için ? Kim için ? Belki de hiçbir zaman gerçekleşmeyecek hayallerim için... Amacım olan sen için... Filmlerdeki gibi olamadığımız için... Neden hayallerimdeki gibi olamıyoruz ? Arada hangi kördüğüm var ki çözülemiyor, gün geçtikçe, inadına daha da karmaşıklaşıyor ? Ne yani senin gitmeni görmek zorunda mıyım ben ? Gitme bile diyemeyecek miyim sana ? Bu kadar mı samimi olamadık 7 ayda... Diğerlerinden farkın ne ki sonum olmanı istiyorum ? Benimle konuşman ilgilenmen mi ? İnan bunlardan başka sebepler var... Ben senin aşkla meşkle aranın olmadığının farkındayken tutuldum sana. Anlamaya çalış beni. Bir insan nasıl bile bile ölüme giderse, benim de sana gelmem öyle. Beni kendine nasıl da bağladın. Sağol. Hayatımı değiştirdin hayatıma girdiğinden beri. İlk tanıştığımız o günü, söylediğin her kelimeyi bir an bile unutmadım. Benimle konuştuğun, selam verdiğin anlar için çok teşekkür ederim. Beni çok mutlu ettin samimi olamasak da... Seni hiç unutmayacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder